Wij zijn ondertussen al een aantal weken op weg in een tijd van thuisblijven en afstand houden.
We zitten ook midden de Goede Week; dit jaar mogen wij terecht de oude naam Stille Week terug gebruiken. Want inderdaad, het zal opnieuw heel stil zijn. Stil in het straatbeeld, stil in onze buurt, stil onze woning.
Immers, het impact van dit ganse corona-gebeuren is niet te onderschatten. De zo broodnodige contacten tussen mensen onderling vallen grotendeels weg. En dit is nu net onze sterkte: Verbondenheid.
Graag willen wij met de Samana-bestuurskern allen dan ook een hart onder de riem steken. Laat vooral de moed niet zakken. Af et toe horen wij elkaar; maar wat zeker is: van zodra de tijd het toelaat ZIEN wij elkaar ook opnieuw!
Om te besluiten een mooie tekst van de hand van Hans Bouma:
Niet verharden, verstenen, geen ommuurd bestaan. Ik zou verkillen, rillend van eenzaamheid viel ik samen met mezelf Aanraakbaar zijn, vatbaar voor het licht, de geur van tijm, de vlucht van de vogel. Ontvankelijk voor woorden van vrede, gebaren van liefde, toegankelijk voor pijn van wie lijdt, de angst van wie vlucht. Niet verharden, verstenen. Aanraakbaar zijn, trefbaar, ontroerbaar. Bereikbaar, menshoog, mensdiep bereikbaar.
